Geachte inbrekers...

Eerst was mijn gedachte om aan te heffen met “beste inbrekers”, maar na enig ‘overleg’ in mijn hoofd kwam ik tot de conclusie dat jullie dat niet verdienen.

Afgelopen weekend hebben jullie ons met een bezoek vereerd en ik moet zeggen, dat was echt niet nodig.. Al is er niets van emotionele waarde verdwenen, het idee dat vreemde mensen in ons pand zijn geweest, spullen hebben verplaatst en die ook deels mee hebben genomen geeft mij een heel naar gevoel.

Op zondagochtend werd ik gebeld door mijn broer. Bij binnenkomst van ons kantoor zag hij dat de AED verdwenen was. Ik zei nog, in mijn goede vertrouwen, dat iemand misschien in nood was geweest en dat ze hem hard nodig hadden gehad. Hij vond dat op zich wel plausibel, maar toch een vreemde verklaring. Terwijl ik hem aan de lijn had, vervolgde hij zijn tour door de fabriek. “Ok…” zei hij. Er viel even een stilte. “De kasten in de fabriek zijn opengemaakt en er is gereedschap verdwenen..” Ik zei dat hij overal vanaf moest blijven en gelijk de politie moest bellen.

Zo gezegd, zo gedaan. De politie kwam. De agent gaf aan dat het waarschijnlijk iemand geweest moet zijn die wist waar hij moest zijn. Iemand die ons gebouw al vaker had bezocht. En die mededeling gaf me helemaal een unheimlich gevoel. Mijn vertrouwen in de mensheid heeft hierdoor een flinke deuk opgelopen. Zelf vind ik dat het meest vervelende aan de hele situatie.

Nu we bijna alles geïnventariseerd hebben, is het voor ons nog moeilijk te begrijpen wat er in de nacht allemaal gebeurd is. Jullie hebben een onbegrijpelijke tocht door onze fabriek gemaakt. Waarbij ladders naar buiten zijn verplaatst, gereedschap op het dak is achtergelaten, de stoel van onze vrachtwagen is vernield, veel gereedschap bij elkaar in oude verftonnen is gegooid, hang- en sluitwerk uit de voorraadstellingen is gehaald, een deel van de dakrand is vernield, snoeren van apparaten zijn geknipt en ga zo maar door. Wie of wat jullie tocht gestoord heeft, is ons natuurlijk ook niet duidelijk, maar we zijn er wel dankbaar voor. Er stond veel “klaar voor transport” in en rond het pand. Het lijkt erop alsof jullie echt de tijd hebben genomen. Ik begrijp dat, want ik loop zelf ook graag in onze fabriek rond, maar zoals ik in het begin al zei: jullie bezoek was echt niet nodig geweest!

Als we het zo kunnen inschatten zijn jullie bij een deur aan het rommelen geweest. We denken dat jullie een poging hebben gedaan om deze open te breken van binnenuit. Dat dat niet gelukt is, is het enige wat me uit deze situatie hoop geeft. We maken kennelijk goede producten…

Toch wil ik jullie ook nog even bedanken. Dankzij jullie gaan we nu nog beter ons pand afsluiten en bewaken. Fijn dat we op deze fouten gewezen zijn.

Tot slot rest mij alleen nog de wens uit te spreken dat jullie door de politie opgepakt worden en de straf zullen aanvaarden. Of is dat een hele naïeve gedachte…

Eline van Leeuwen - 11 september 2017