“Ik heb van die heel lelijke kunststof kozijnen”

Het is maandagavond. Ik zit op Facebook te ‘struinen’ en ik zie een berichtje voorbij komen waarin staat dat premier Mark Rutte zaterdag naar Noordwijkerhout komt en iedereen daarbij mag zijn. Ik heb gelijk plannen: ik wil graag met hem op de foto gaan en hem een vraag stellen. Maar dan bedenk ik me… Wat wil ik eigenlijk van hem weten?

De volgende dag zit ik op mijn werk en dan schiet het me te binnen: ik ga hem vragen wat voor kozijnen hij in zijn eigen woning heeft en hoe dat bevalt. Dus het plan is compleet: ik ga erheen, maak een selfie en stel hem de vraag. Wat hij zal gaan antwoorden houdt me de rest van de week bezig.

Het is zaterdagochtend. In de regen loop ik naar het dorp. Ik vraag me af of het zal lukken. Zal ik met hem op de foto kunnen? Zal ik de vraag kunnen stellen? Ik kom aan bij pannenkoekenhuis &Stroop in het centrum. Een aantal leden van de plaatselijke VVD staat onder een tent te wachten. Ik praat met wat mensen. Er hangt een ‘gespannen’ sfeer. Iedereen daar zou graag met de premier op de foto willen en een praatje met hem maken.

Dan komt hij aan. Gelijk enthousiast, zoals je hem ook op televisie ziet, loopt hij tussen de mensen door naar binnen. Vrolijk pratend met iedereen. Hij gaat met wat mensen op de foto en neemt plaats aan een tafel met een aantal mensen van de pers en een handvol Noordwijkerhouters die hem vragen mogen stellen. Ik sta op een kleine afstand van de tafel en vraag me af hoe ik er tussen ga komen…

Na een tijdje gaat hij weer staan om met de aanwezigen op de foto te gaan. Dit is mijn kans! Ik ga ook netjes in de rij staan. Eindelijk ben ik aan de beurt, maar hij wil eigenlijk weg gaan…. “Mag ik nog even snel een selfie maken?” Dat mag! Dus de foto heb ik! De vraag heb ik nog niet kunnen stellen. Eerst denk ik, laat dan maar zitten, maar eigenlijk wil ik gewoon graag een antwoord. Dus ik ga langs het gangpad staan waardoor hij naar buiten zal vertrekken. En daar komt hij. Ik steek mijn hand uit en informeer of ik een korte vraag mag stellen, en dat is goed! Dus, nadat ik vertel dat ik een timmerfabriek heb in dit dorp, vraag ik hem wat voor kozijnen hij zelf heeft. Even moet hij nadenken, want deze vraag had hij waarschijnlijk niet verwacht. Maar dan komt het antwoord: “Ik heb van die heel lelijke kunststof kozijnen…”

Het antwoord is niet waar ik op heb gehoopt.  Maar stiekem ben ik wel een beetje tevreden. Buiten is het inmiddels noodweer: hagel, regen en onweer. Toch loop ik met een glimlach naar huis.

Eline van Leeuwen - 21 november 2016